ย้อนความทรงจำ1: วันแรกของการเป็น นศ.ฝึกงาน

บอร์ด ความรัก,ย้อนความทรงจำวันแรกของการเป็นนศฝึกงาน ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย ลูกสาวอบตสวัสดีไดอารี่ :) วันนี้เราจะมาย้อนความทรงจำเพราะการกลับมาเขียนไดอารี่อีกครั้งของเราเริ่มต้นที่การฝึกงานและสถานที่แห่งนั้น04/01/2559 :วันนี้เป็นวันแรกที่เราและเพื่อนอีกหนึ่งคนต้องเข้ามาเป็น นศ.ฝึกงาน ที่มูลนิธิฯ แห่งหนึ่งในจังหวัดที่อยู่เหนือสุดในสยาม ซึ่งเราทั้งสองคนต้องพักอยู่ที่มูลนิธิฯ จนจบการฝึกงานรวมถึงเพื่อน นศ.คนอื่นๆด้วยเรา(เนเน่) ผู้ซึ่งไม่เคยห่างบ้านนานๆเลยซักครั้ง แม้กระทั้งตอนเรียนมหาลัยเราก็ไม่เคยใช้ชีวิตเด็กหอแบบเพื่อนๆเลยสักครั้ง T^T (ช่างน่าเศร้า)แต่ก็นั้นแหละเราเตรียมตัวเตรียมใจกับเพื่อนมาแล้วว่าเราจะผ่านมันไปให้ได้(ซึ่งตอนนี้เราก็ผ่านมันมาแล้วววววว)เราและเพื่อนพากันขนของพะรุงพะรังไปที่นู้นกันสองคนโดยการแว้นมอไซฯ ในอากาศที่เหน็บหนาวยาวเช้าย้ำว่าเหน็บหนาวจริงๆนะเออ ≡(▔﹏▔)≡ เพราะมูลนิธิที่เราฝึกอยู่ในหุบเขาจ้าาาาาา ช่างดีอะไรเยี่ยงนี้ ถนนก่อนจะเข้ามูลนิธิก็สุดแสนจะรุกรังประมาณว่ากว่าจะขับผ่านไปได้นั้นถึงกับใส้จะเคลื่อนกันเลยที่เดียว T__________Tหลังจากที่เราสองคนพาร่างของตัวเองไปถึงมูลนิธิแล้วนั้น เราและเพื่อนก็พากันไปฝากเนื้อฝากตัว เอ้ย แนะนำตัวให้พี่ที่ดูแล นศ.ฝึกงานได้รู้จักว่าเราเป็นใคร มาจากไหนน่ะนะ (((^^)(^^))) พอเราแนะนำตัวกันเสร็จพี่(บ)ผู้ดูแลนศ. ได้พาเราไปยังบ้านพัก(ผีสิง)คือมันน่ากลัวมากกกกกกก โดยไม่ต้องมโนกันเลยทีเดียวเราสองคนเดินขึ้นไปนำสัมภาระไปเก็บก็เจอเพื่อนร่วมซะตากรรมที่มาอยู่ก่อนหน้าพวกเราได้หลายอาทิตย์แล้วแต่ก็ไม่ได้คุยอะไรกันมากพวกเราก็รีบพาร่างของตัวเองไปกินข้าวและประชุมช่วงเช้าให้ทัน พอพวกเรากินข้าวเสร็จก็มีกิจกรรมประชุมเช้าต่อเลยจ้าซึ่งนี้เป็นช่วงเวลาที่พวกเราเหล่า นศ.ฝึกงานและพี่ๆเจ้าหน้าที่ได้แนะนำตัวกัน >< แต่ก็นั้นแหละคือจำไม่ได้ ฮ่าฮ่าฮ่าาาา คนเยอะไงเข้าใจกันหน่อยแต่สุดท้ายเราก็รู้ว่าเพือนมีกี่คนมาจากมอไหนกันบ้าง รวมๆแล้วในวันนี้มีอยู่ 18 ชีวิตรวมทั้งเราและเพื่อนด้วย (¯▽¯；) เยอะไหมล่ะ?นี้ยังไม่หมดนะเพราะมีเพื่อนจากมออื่นตามมาสมทบวันอื่นอีกหลายชีวิตรวมๆแล้วพวกเราเหล่า นศ.ฝึกงานรุ่นนี้มีกันอยู่ 26 คนเยอะได้อีกไหมค่ะ? โดยแยกออกเป็นแต่ละภาคได้ดังนี้ เหนือ 2 คน(เราและเพื่อน) กลาง 2 คน(ผญทั้งคู่จากมอดัง) ตะวันออกเฉียงเหนือ 5 คน(ผญ4 ผช1) ใต้ 17 คน(ผญ11 ผช6)งานภาษา 4 ภาคก็มาจ้า ฮ่าฮ่าฮ่าาาาา แต่ส่วนใหญ่ก็สื่อสารภาษากลางนั้นแหละเข้าใจง่ายที่สุดแล้วนะเออโอ๊ะ! ออกนอกเรื่องมาไกลโพ้นนนน เข้าเรื่องการฝึกงานวันแรกต่อดีกว่านะ =..= วันนี้เราและเพื่อนที่มาก่อนได้ช่วยกันจัดสถานที่และแพ็คของขวัญสำหรับวันเด็กที่จะมาถึงนี้เป็นการทำงานที่สนุกและโหดไปในตัวก็ว่าได้นะเออ ทำงานต่อเนื่องเพราะกลัวเสร็จไม่ทันงาน ดูเหมือนจะมีเวลาใช่ไหมละเปล่าเลยคุณคิดผิดค่ะ เพราะพวกเราเหล่าคนใช้แรงงานต้องช่วยแพ็คของขวัญกันหลายพันชิ้นนะเจ้าคะ ┗(•̀へ •́ ╮ )ในการทำงานเราและเพื่อนก็ได้รู้จักเพื่อนใหม่ทั้งญี่ปุ่นและฝรั่งที่มาเป็นอาสาสมัครหลายคนเลยทีเดียว น่ารักไปอีกเราและเพื่อนๆ ทำงานกันไปเรื่อยๆ พอถึงเวลาบ่าย 4 โมงเย็นพวกเราก็ได้เวลาเลิกงานและแยกย้ายกันกลับบ้านพักเราและเพื่อนได้ย้ายไปอยู่บ้านพักอีกหลังหนึ่งร่วมกับเพื่อนชาวมุสลิมเป็นส่วนใหญ่ เพราะเราคิดว่าเราอยู่บ้านหลังแรกไม่ได้แน่ๆไม่ได้กลัวภูต ผี ปีสาท อะไรหรอกนะอย่างน้อยเราก็เป็นคริสต์ เกี่ยวไหม? เออนั้นแหละ เราอยู่ไม่ได้เพราะห้องน้ำที่มีบันใดลงไปจ้า บ้าไปแล้วววววว!!!!เราอ่ะโคตรซุ่มซ่ามเป็นที่1 ต้องลื่นหัวแตกตายสักวันแน่ถ้ายังฝื่นอยู่ต่อไป แต่เพื่อนเราย้ายเพราะไม่ชอบคนเสียงดัง แหะๆ พอดีบ้านนั้นเขาค่อนข้างครึกครื้นไปหน่อยน่ะบ้านที่เราย้ายมาอยู่นั้นเป็นบ้านที่สานด้วยไผ่เกือบทั้งหลังและหลังคาเป็นหญ้าสานที่มีความบอบบางในตัวนะจ้ะ =..= แต่......มีห้องน้ำสามห้องนะเจ้าค่ะ ยิ้มแรง ^_____^ อยู่รวมกัน 15 คน แบ่งห้องละ 5 คน ผญ 2 ห้อง ผช 1 ห้อง ห้องน้ำผชแย่งออกไปอีกที ปล่อยภัย หายห่วงค่ะว่าจะมาจ้ะเอ๋กันแน่นอน (；￣Д￣） เรื่องราวของเราก็จบลงโดยการนอนจ้าาาาา ฮ่าฮ่าฮ่าาาาานี้แหละเรื่องราวของการฝึกงานวันแรกของเราไม่มีอะไรเลย มีแต่น้ำไม่มีเนื้อ ฮ่าฮ่าฮ่าาาาา ไร้สาระไปอีกปล.เราเรียกเพื่อนมุสลิมผญว่าแก๊งเทเลทับบี้ พวกเขาน่ารักมากๆเลย ชอบและประทับใจคนกลุ่มนี้มากปล2.เรื่องราวความรักของเราเกิดขึ้นที่นี้แหละ ความทรงจำที่ไม่รู้จะจางหายไปเมื่อไหร่.